Fan Heide nei Greide
(Van Heide naar Weide)
Het dorpswapen:
" Doorsneden:
a. van goud; overtrokken van rood, driemaal getand en rakende de bovenrand van het schild, beladen met een takkenbos, ter weerszijden vergezeld van een heidebloem met rond het hart vier kleine kroonbladeren, geplaatst volgens een schuinkruis, en vier grote kelkbladeren, geplaatst volgens een recht kruis, alles van zilver;
b. in groen een rechtsschuin geplaatste gouden punt, uitgaande van de linker schildrand en de top de rechter schildhoek rakende, de punt beladen met een rechtsschuin geplaatste groene klaver."
Oorsprong/verklaring :
Het motto "fan heide naar greide" is de basis geweest voor dit wapen. De bovenste helft is rood ter herinnering aan de heide. Hier woonden in armelijke hutten de bevolking. Deze z.g. spitketen of plaggenhutten worden weergegeven door de drie rode punten. De arme zandgrond bracht nauwelijks iets op. Het goud in het wapen, dat allereerst de zandgrond symboliseert, wil hier ook zeggen: achter de ellende gloort een betere toekomst. Op de heide werden bezems en boenders van heide en berkentakken gemaakt. Ook werd dit hout als brandstof verhandeld. Als herinnering hieraan staan op het rode veld een takkenbos en gestileerde bloemen van de struikheide. De onderste helft is groen als symbool van de "greide" of de huidige landbouwgrond. De gouden punt is de gestileerde vorm van een ploegijzer, welke nodig was om de "heide tot greide" te verwerken. De schuine plaatsing is om aan te geven dat alle landbouwkavels in de richting noordwest - zuidoost zijn gelegen.
Twijzelerheide, toen en nu.
Spitketen rond 1900
De eerste wâldhúskes worden nog altijd bewoond en zijn grotendeels verbouwd.
Dorpslied, Us Doarp
Dêr't de âlde swâdde bochtsjend
stadich wei nei't westen streamt.
Dêr't de iene poel nei de oare
al mar rêstich fierder dreamt.
Dêr't eartiids de heidefjilden
pronken yn it sinneljocht.
En ek no oer fjild en minsken
't skaadzjend beamguod hinne sjocht.
Dêr, dêr leit ús Twizelerheide.
Dêr, dêr leit ús moaie Heide.
Hjir is't heech, dêr is't leech.
Dan is't bou, en dan is't greide.
En ek hjoed, ja ek hjoed
wennet it tige goed.
En de minsken dy't der wenje
smûk oan reedtsjes hjir en dêr.
Blier fan sin en gol fan herte
sjocht min se altyd graach ris wer.
't Folk dat is der tige ynfâldich
yn har dwaan en litten frij.
Sneins dan reizgjesy nei tsjerke
tjirgje har mei âld en nij.
Sjoch sa is ús Twizelerheide.
Ja, sa is ús moaie Heide.
Ljocht en skaad, op it paad.
Fleurige dagen, drôf'ge tiden.
Mar ek hjoed, ja ek hjoed
wennet it tige goed.
Oer de boeren dy't er skreppe
mei har folk moarns ier oan't let.
Oer de keaplju dy't har reppe
Troch it lân en nei de stêd.
Oer de pearkes dy't der frije
yn it tsjuster fan de tiid.
't Is oer goeden en oer tsjoeden
dat dit sjongen en spyljen giet.
Sjoch, sa is ús Twizelerheide.
Yn ús goede moaie Heide.
En ek dêr, altyd wer.
Is er earst, en is er wille.
En ek hjoed, ja ek hjoed
wennet it tige goed.